Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Daniel w lwiej jamie

Daniel postanawia być posłuszny Bogu i nie przestaje się modlić.
Przekazany przez YO! Ministry
1
„Doszło do Jeremiasza słowo przeciwko całemu ludowi Judy [...]. Zawróćcie, każdy ze swej złej drogi i od swych złych czynów, abyście mogli mieszkać na ziemi, którą Pan dał wam i waszym ojcom, dawno, na wieki. Nie chodźcie za innymi bogami...” (Jeremiasza 25:1, 5–6a) – Slajd 1
2
„Wy jednak nie słuchaliście Mnie – oświadcza PAN. – Prowokowaliście Mnie dziełami swoich rąk na własną zgubę... I cała ta ziemia stanie się rumowiskiem i pustkowiem. Zamieszkujące ją narody służyć będą królowi Babilonu siedemdziesiąt lat”. (Jeremiasza 25:7,11) – Slajd 2
3
Nebukadnesar, król babiloński, podbił Judę. „[...] uprowadził ponadto całą Jerozolimę, wszystkich książąt, wszystkich dzielniejszych wojowników w liczbie dziesięciu tysięcy jeńców, wszystkich rzemieślników i ślusarzy – i nie pozostał nikt prócz biedniejszych mieszkańców kraju”. (2 Królewska 24:14) – Slajd 3
4
Król Nebukadnesar wybrał przystojnych i bardzo inteligentnych młodych Żydów do swojej osobistej służby. Daniel był jednym z nich. Król Nebukadnesar bardzo cenił służbę Daniela i wychwalał go oraz jego Boga ponad wszystkich innych. (Daniela 1 i 2). – Slajd 4
5
Z woli i mocy Boga naród żydowski służył narodowi babilońskiemu i nauczał go o jedynym prawdziwym Bogu. W miarę upływu lat Daniel nadal służył królowi Nebukadnesarowi, a także królom, którzy go zastąpili. (Daniela 3–5) – Slajd 5
6
„Dariusz, Med, liczący sześćdziesiąt dwa lata, objął królestwo... Dariusz postanowił mianować stu dwudziestu satrapów na zarządców państwa, którzy byli rozmieszczeni w całym królestwie, nad nimi zaś trzech zwierzchników, a jednym z nich był Daniel”. (Daniela 6:1–2) – Slajd 6
7
„[...] zwierzchnicy i satrapowie postanowili znaleźć powód do oskarżenia Daniela w sprawach dotyczących królestwa. Nie mogli jednak<br/>znaleźć takiego powodu ani winy, był on bowiem godny zaufania i nie można mu było zarzucić żadnego zaniedbania ani błędu”. (Daniela 6:5) – Slajd 7
8
„Zwierzchnicy więc i satrapowie pośpieszyli gromadnie do króla i tak do niego powiedzieli: O, królu Dariuszu, żyj wiecznie! Wszyscy<br/>zwierzchnicy państwa, namiestnicy i satrapowie, doradcy i rządcy uradzili, aby król wydał zarządzenie i ustanowił, że ktokolwiek w ciągu trzydziestu dni zanosiłby modlitwy do jakiegoś boga lub człowieka poza tobą, królu, zostanie wrzucony do jaskini lwów”. (Daniela 6:7–8) – Slajd 8
9
„Teraz więc, królu, wydaj postanowienie i podpisz dekret, który byłby nieodwołalny, według nienaruszalnego prawa Medów i Persów. Król Dariusz podpisał więc wtedy dekret i postanowienie”. (Daniela 6:9–10) – Slajd 9
10
„Gdy Daniel dowiedział się, że dekret został podpisany, poszedł do swojego domu, gdzie w górnym pokoju miał okno skierowane ku<br/>Jerozolimie, i tam trzy razy dziennie padał na kolana, modlił się i uwielbiał swego Boga, tak samo, jak czynił to przedtem”. (Daniela 6:11) – Slajd 10
11
„[Satrapowie] zwrócili się do króla: Oto Daniel, ten spośród uprowadzonych z Judy, nie liczy się z tobą, królu, ani z dekretem i postanowieniem podpisanym przez ciebie. Trzy razy dziennie odmawia swoje modlitwy. Gdy król usłyszał te słowa, bardzo się zasmucił...” (Daniela 6:14–15a) – Slajd 11
12
„[...] król polecił sprowadzić Daniela i wrzucić go do jaskini lwów. Król jednak zwrócił się do Daniela tymi słowami: Twój Bóg, któremu nieustannie służysz, cię uratuje. Po czym przyniesiono kamień i zatoczono na otwór jaskini”. (Daniela 6:17–18) – Slajd 12
13
„Następnie król odszedł do swojego pałacu, przez całą noc nie spał, lecz pościł i nie pozwolił na rozrywki w swojej obecności”. (Daniela 6:19) – Slajd 13
14
„O świcie król wstał i udał się do jaskini lwów. Gdy był blisko jaskini, zawołał do Daniela głosem pełnym bólu: Danielu, sługo żyjącego<br/>Boga, czy Bóg, któremu nieustannie służysz, zdołał cię wybawić od lwów?”. (Daniela 6:20–21) – Slajd 14
15
„Wtedy Daniel odpowiedział królowi: O, królu, żyj wiecznie! Mój Bóg posłał swojego anioła i on zamknął paszcze lwom, dlatego nie wyrządziły mi krzywdy. On bowiem uznał mnie za niewinnego. Również wobec ciebie nie uczyniłem nic złego”. (Daniela 6:22–23) – Slajd 15
16
„Wtedy król bardzo się ucieszył i kazał wydobyć Daniela z jaskini. Gdy go stamtąd wyciągnięto, nie znaleziono na nim żadnych obrażeń, bo zaufał swemu Bogu”. (Daniela 6:24) – Slajd 16
17
Slajd 17