Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Elizeusz i oblężenie Samarii – Część 2

Bóg wybawia Samarię z rąk Syryjczyków i wypełnia każde słowo proroctwa Elizeusza.
Przekazany przez Richard Gunther
1
Król Jehoram i mieszkańcy Samarii głodowali, ponieważ król Benhadad i armia syryjska otoczyli miasto, aby uniemożliwić dostawy żywności. – Slajd 1
2
Jednak prorok Elizeusz przepowiedział, że w ciągu 24 godzin będzie mnóstwo jedzenia w mieście i w dodatku bardzo tanio. Jak to możliwe? – Slajd 2
3
W tym momencie opowieści wychodzimy poza Samarię, do miejsca, gdzie zmuszeni byli mieszkać chorzy na trąd. Czuli się oni osaczeni i myśleli: „W mieście nie ma jedzenia, a jeśli pójdziemy do armii syryjskiej, to prawdopodobnie nas zabiją. Tak czy inaczej umrzemy”. – Slajd 3
4
„Ale – powiedział jeden z mężczyzn – jeśli będziemy tu siedzieć, to też umrzemy. A może ubłagamy żołnierzy wroga o jedzenie? Tak, mogą nas zabić, ale bez względu na to, co zrobimy, i tak umrzemy!”. – Slajd 4
5
„Dobry pomysł – powiedzieli pozostali. – Jeśli żołnierze nas zabiją, będzie to szybka śmierć, a nie powolne umieranie z głodu”. – Slajd 5
6
Ruszyli więc w stronę obozu wroga. – Slajd 6
7
Ale kiedy tam dotarli, wokół było niesamowicie cicho. Nikogo nie było. Rozejrzeli się, spodziewając się, że zostaną schwytani, ale obóz był pusty. – Slajd 7
8
Gdzie była armia wroga? Biblia mówi nam, że krótko przed przybyciem trędowatych mężczyzn, Bóg sprawił, iż Syryjczycy usłyszeli odgłosy jakby ogromnej armii, tętent koni i rydwanów. Armia syryjska była tak przerażona, że uciekła w obawie o swoje życie. – Slajd 8
9
Przerażeni żołnierze porzucili wszystko i uciekali. Zostawili namioty, łóżka, krzesła, stoły, konie, narzędzia, broń, ubrania, ozdoby, pieniądze... i jedzenie!”. – Slajd 9
10
Trędowaci nie mogli uwierzyć własnym oczom, ale zasiedli do jedzenia. Następnie zabrali cenne rzeczy i wykopali dół, aby je ukryć. – Slajd 10
11
Zaraz potem zatrzymali się i pomyśleli: „Hej, to jest niesamowity dzień. Chyba powinniśmy iść i powiedzieć o tym królowi? Wszyscy w mieście przecież głodują”. – Slajd 11
12
Trędowaci ruszyli do miasta, a kiedy tam dotarli, król był już w łóżku. Nie lubił być budzony, a gdy usłyszał wieści, zamiast się cieszyć, był podejrzliwy. – Slajd 12
13
„Wiem, co robią ci przebiegli Syryjczycy – powiedział. – Udali, że wyjeżdżają, a kiedy wyjdziemy z miasta, zaatakują nas. To jest zasadzka!”. – Slajd 13
14
Jeden ze sług króla miał pewną sugestię: „A może wyślemy kilku mężczyzn na koniach, aby dobrze się rozejrzeli? Jeśli zostaną zabici, będziemy wiedzieli, że to podstęp”. – Slajd 14
15
Królowi spodobał się ten pomysł, więc wysłano jeźdźców, którzy zameldowali po powrocie, że cały obóz został opuszczony, a w zasięgu wzroku nie było ani jednego syryjskiego żołnierza. – Slajd 15
16
Gdy to się działo, ludzie w mieście usłyszeli tę wiadomość. Niektórzy z nich nie mogli się doczekać i wybiegli z bramy miasta, ścigając się, by być pierwszymi, którzy dorwą się do jedzenia. – Slajd 16
17
Jedzenie! I to w dużych ilościach! Wszystko za darmo! Dobre wino, mleko, masło, ser, owoce, warzywa, chleb, orzechy... Co za uczta! – Slajd 17
18
Król nie chciał, by tłum wdzierał się przez bramę, więc kazał ją zamknąć i wyznaczył oficera, który miał jej pilnować. Czy zgadniesz, kim był ten oficer? – Slajd 18
19
Być może pamiętasz (z pierwszej części tej historii), że pewien oficer szydził, gdy Elizeusz przepowiedział, iż Bóg zapewni jedzenie dla wszystkich. Elizeusz powiedział mu wtedy, że zobaczy jedzenie, ale nie będzie go jadł. Był to ten sam oficer, którego król postawił na straży. – Slajd 19
20
Stał on w bramie, gorączkowo próbując powstrzymać głodny tłum, który spieszył się po jedzenie. Ludzie byli tak zdesperowani, by jeść, że po prostu pchali się, popychali i biegli. Biedny strażnik został powalony na ziemię i podeptany. – Slajd 20
21
Więc tak jak powiedział Elizeusz, oficer zobaczył jedzenie, ale nie skosztował go nawet. – Slajd 21
22
Kiedy Bóg mówi coś przez swoich proroków, każde słowo się spełnia. Słowo Boże jest zawsze niezawodne. – Slajd 22
23
Slajd 23