Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Mojżesz i wąż miedziany

Mojżesz stawia miedzianego węża, aby uratować zbuntowanych Izraelitów umierających od ukąszeń węży.
Przekazany przez Moody Publishers
1
Izraelici opuścili ziemię egipską. Bóg uwolnił ich z niewoli i prowadził do nowej ziemi, którą im obiecał. – Slajd 1
2
Mojżesz został wybrany przez Pana, aby przewodzić ludowi. Bóg obiecał, że w drodze zadba o wszystkie ich potrzeby. Jeśli będą posłuszni Bogu, to będą błogosławieni. Nieposłuszeństwo jednak przyniesie kłopoty. – Slajd 2
3
Kiedy przybyli do Kadesz na pustyni Paran, rozbili namioty. Potem zrobili coś, co kosztowało ich 40 lat zwłoki i wędrówki po pustyni. – Slajd 3
4
Kiedy zwiadowcy posłani do Ziemi Obiecanej donieśli, jak trudno będzie ją zdobyć, nie zaufali Bogu, który obiecał że im pomoże. Odmówili udania się do Ziemi Obiecanej. Zagrozili nawet, że wybiorą innego przywódcę i wrócą do Egiptu. – Slajd 4
5
Dlatego z powodu ich niewiary Bóg powiedział Mojżeszowi: „Ci ludzie, którzy widzieli moją chwałę i moje cuda, nie wejdą do Ziemi Obiecanej. Wejdą tam dopiero ich dzieci”. – Slajd 5
6
Odrzucenie Boga spowodowało różnego rodzaju problemy dla Izraela. Nie mogli znaleźć wody. Oni i ich zwierzęta bardzo odczuwali pragnienie. – Slajd 6
7
Bardzo skarżyli się Mojżeszowi: „Dlaczego kiedykolwiek kazałeś nam opuścić Egipt? Wolelibyśmy raczej umrzeć tam niż w tym strasznym miejscu”. – Slajd 7
8
Mojżesz rozmawiał z Panem o ich skargach, a Bóg powiedział mu, co ma robić: „Zbierz ludzi i przemów do skały, a poleje się z niej woda”. – Slajd 8
9
Mojżesz posłuchał i zebrał wszystkich przed wielką skałą poza obozem. Potem uderzył w skałę swoją laską. – Slajd 9
10
Bóg sprawił, że woda wypłynęła ze skały. Izraelici i ich bydło mogli pić. Ale to nie był jedyny problem, z jakim borykali się ludzie, gdy szli przez pustynię. – Slajd 10
11
Przed nimi była twierdza Edomitów. Byli to zaciekli wojownicy, którzy napadali na każdego, kto się do nich zbliżył. – Slajd 11
12
Mojżesz wysłał posłańców do króla Edomu z prośbą o pozwolenie na podróż Królewską Drogą przez ich ziemię. „Nie będziemy przechodzić przez wasze pola ani pić wody z waszych studni” – obiecał. – Slajd 12
13
Król Edomu szczycił się swoją mocą, a nie miłosierdziem. Jego odpowiedź była jasna. – Slajd 13
14
„Jeśli odważysz się wejść na moją ziemię, zaatakuję cię mieczem”, powiedział. – Slajd 14
15
Mojżesz wyprowadził lud z Edomu, a potem przybyli na górę Horeb. Stanęli przed jeszcze większym niebezpieczeństwem. – Slajd 15
16
Wyruszyła na nich ogromna armia kananejska. – Slajd 16
17
Bezradni wobec tak potężnej armii ludzie zwrócili się do Boga. Bóg chciał im pomóc. – Slajd 17
18
Stoczono straszną bitwę i Bóg dał Izraelowi ogromne zwycięstwo. – Slajd 18
19
Jednak pomimo pomocy i dobroci, jaką okazał im Bóg, Izraelici nie powierzali swojego życia opiece Boga. Kontynuując podróż po królestwie Edomu, zaczęli narzekać. – Slajd 19
20
Narzekali, jak bardzo są zmęczeni podróżowaniem i szukaniem wody. Narzekali nawet na mannę, codzienny pokarm, który dawał im Bóg. – Slajd 20
21
Nie tylko wypowiadali się negatywnie przeciwko Mojżeszowi, ale także przeciwko Bogu. Dlatego Pan postanowił nauczyć ich, że bunt jest grzechem i musi zostać ukarany. – Slajd 21
22
Nagle na Izraelitów wypełzły roje jadowitych węży. Ludzie byli przerażeni. – Slajd 22
23
Próbowali uciekać, ale bezskutecznie, bo węże były wszędzie. – Slajd 23
24
Wielu Izraelitów umierało od zabójczych ukąszeń węży. – Slajd 24
25
Lud przyszedł do Mojżesza i powiedział: „Nie posłuchaliśmy Boga i mówiliśmy przeciwko Niemu. Módl się za nami do Pana, aby zabrał węże”. – Slajd 25
26
Mojżesz więc modlił się , a Pan powiedział mu, co ma robić: „Sporządź sobie jadowitego węża i zawieś go na palu. Każdy z ukąszonych, który spojrzy na węża, pozostanie przy życiu”. – Slajd 26
27
Stało się tak, jak powiedział Bóg. Przeżyli ci, którzy zaufali Bogu i spojrzeli na miedzianego węża. Wszyscy, którzy nie chcieli patrzeć, zginęli. – Slajd 27
28
Tak jak Bóg zapewnił Izraelitom możliwość uwolnienia się od kary za ich grzechy, tak również nam Bóg dał sposób na przebaczenie naszych grzechów. – Slajd 28
29
Kiedy Jezus umarł na krzyżu, znaczenie miedzianego węża stało się jasne. Jezus powiedział: „Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Jana 3:14 – Slajd 29
30
Slajd 30