| 1 | A przed świętem wielkanocnem wiedząc Jezus, iż przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoje, którzy byli na świecie, aż do końca umiłował je. |
| 2 | A gdy była wieczerza, a dyjabeł już był wrzucił w serce Judasza, syna Szymonowego Iszkaryjoty, aby go wydał; |
| 3 | Widząc Jezus, iż wszystko Ojciec podał do rąk jego, a iż od Boga wyszedł i do Boga idzie, |
| 4 | Wstał od wieczerzy i złożył szaty, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się. |
| 5 | Potem nalał wody do miednicy, i począł nogi umywać uczniom i ucierać prześcieradłem, którem był przepasany. |
| 6 | Tedy przyszedł do Szymona Piotra; a on mu rzekł: Panie! i tyż mnie masz nogi umywać? |
| 7 | Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Co ja czynię, ty nie wiesz teraz, ale się potem dowiesz. |
| 8 | Rzekł mu Piotr: Nie będziesz ty nóg moich umywał na wieki. Odpowiedział mu Jezus: Jeźli cię nie umyję, nie będziesz miał cząstki ze mną. |
| 9 | Tedy mu rzekł Szymon Piotr: Panie! nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę. |
| 10 | Rzekł mu Jezus: Ktoć jest umyty, nie potrzebuje, jedno aby nogi umył, bo czysty jest wszystek; i wy jesteście czystymi, ale nie wszyscy; |
| 11 | Albowiem wiedział, który go wydać miał; dlategoż rzekł: Nie wszyscy jesteście czystymi. |
| 12 | Gdy tedy umył nogi ich i wziął szaty swoje, usiadłszy zasię za stół, rzekł im: Wiecież, com wam uczynił? |
| 13 | Wy mię nazywacie nauczycielem i Panem, a dobrze mówicie; bomci jest nim. |
| 14 | Ponieważem ja tedy umył nogi wasze, Pan i nauczyciel, i wyście powinni jedni drugim nogi umywać. |
| 15 | Albowiem dałem wam przykład, abyście jakom ja wam uczynił, i wy czynili. |
| 16 | Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie jest sługa większy nad pana swego, ani poseł jest większy nad onego, który go posłał. |
| 17 | Jeźlić to wiecie, błogosławieni jesteście, jeźli to uczynicie. |
| 18 | Nie o wszystkichci was mówię, jać wiem, którem obrał; ale żeby się wypełniło Pismo: Który je ze mną chleb, podniósł przeciwko mnie piętę swoję. |
| 19 | Teraz wam powiadam, przedtem niż się to stanie, abyście gdy się to stanie, uwierzyli, żem ja jest. |
| 20 | Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego bym posłał, mię przyjmuje; a kto mię przyjmuje, onego przyjmuje, który mię posłał. |
| 21 | To rzekłszy Jezus, zasmucił się w duchu, i oświadczył, a rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że jeden z was wyda mię. |
| 22 | Tedy uczniowie spoglądali po sobie, wątpiąc, o kim by to mówił. |
| 23 | A był jeden z uczniów jego, który się był położył na łonie Jezusowem, ten, którego miłował Jezus. |
| 24 | Przetoż na tego skinął Szymon Piotr, aby się wypytał, który by to był, o którym mówił. |
| 25 | A on położywszy się na piersiach Jezusowych, rzekł mu: Panie! któryż to jest? |
| 26 | Odpowiedział Jezus: Ten jest, któremu ja omoczywszy sztuczkę chleba, podam; a omoczywszy sztuczkę chleba, dał Judaszowi, synowi Szymona, Iszkaryjotowi. |
| 27 | A zaraz po onej sztuczce chleba wstąpił weń szatan. Tedy mu rzekł Jezus: Co czynisz, czyń rychło. |
| 28 | A tego żaden nie zrozumiał z spółsiedzących, na co mu to rzekł. |
| 29 | Albowiem niektórzy mniemali, gdyż Judasz miał mieszek, iż mu rzekł Jezus: Nakup, czego nam potrzeba na święto, albo iżby co dał ubogim. |
| 30 | Tedy on wziąwszy onę sztuczkę chleba, zarazem wyszedł; a noc była. |
| 31 | A gdy wyszedł, rzekł Jezus: Teraz jest uwielbiony Syn człowieczy, a Bóg uwielbiony jest w nim. |
| 32 | A ponieważ Bóg uwielbiony jest w nim, tedy go też Bóg uwielbi sam w sobie, i wnetże uwielbi go. |
| 33 | Synaczkowie! jeszcze maluczko jestem z wami; będziecie mię szukać, ale ja jakom rzekł Żydom: Gdzie ja idę, wy przyjść nie możecie; tak i wam teraz powiadam. |
| 34 | Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jakom i ja was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali. |
| 35 | Stądci poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeźli miłość mieć będziecie jedni przeciwko drugim. |
| 36 | Rzekł mu Szymon Piotr: Panie! dokądże idziesz? Odpowiedział mu Jezus: Dokąd ja idę, ty teraz za mną iść nie możesz, ale potem pójdziesz za mną. |
| 37 | Tedy mu rzekł Piotr: Panie! czemuż teraz za tobą iść nie mogę? Duszę moję za cię położę. |
| 38 | Odpowiedział mu Jezus: Duszę twoję za mię położysz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapieje kur, aż się mnie po trzykroć zaprzesz. |
| 1 | Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzycie w Boga i w mię wierzycie. |
| 2 | W domu Ojca mego wiele jest mieszkania; a jeźli nie, wżdybymci wam powiedział. |
| 3 | Idę, abym wam zgotował miejsce; a gdy odejdę i zgotuję wam miejsce, przyjdę zasię i wezmę was do siebie, żebyście, gdziem ja jest, i wy byli. |
| 4 | A dokąd ja idę, wiecie, i drogę wiecie. |
| 5 | Rzekł mu Tomasz: Panie! nie wiemy, dokąd idziesz, a jakoż możemy drogę wiedzieć? |
| 6 | Rzekł mu Jezus: Jamci jest ta droga, i prawda, i żywot; żaden nie przychodzi do Ojca, tylko przez mię. |
| 7 | Gdybyście mię znali, i Ojca byście też mego znali; i już go teraz znacie i widzieliście go. |
| 8 | Rzekł mu Filip: Panie! ukaż nam Ojca, a dosyć nam na tem. |
| 9 | Rzekł mu Jezus: Przez tak długi czas jestem z wami, a nie poznałeś mię? Filipie! kto mnie widzi, widzi i Ojca mego; jakoż ty mówisz: Ukaż nam Ojca? |
| 10 | Nie wierzysz, iżem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które ja do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, on czyni sprawy. |
| 11 | Wierzcie mi, żem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie; wżdy przynajmniej dla samych spraw wierzcie mi. |
| 12 | Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy w mię, sprawy które Ja czynię, i on czynić będzie, i większe nad te czynić będzie; bo ja odchodzę do Ojca mego. |
| 13 | A o cokolwiek prosić będziecie w imieniu mojem, to uczynię, aby był uwielbiony Ojciec w Synu. |
| 14 | Jeźli o co będziecie prosić w imieniu mojem, ja uczynię. |
| 15 | Jeźli mię miłujecie, przykazania moje zachowajcie. |
| 16 | A ja prosić będę Ojca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki, |
| 17 | Onego Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może; bo go nie widzi, ani go zna; lecz wy go znacie, gdyż u was mieszka i w was będzie. |
| 18 | Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. |
| 19 | Jeszcze maluczko, a świat mię już więcej nie ogląda; lecz wy mię oglądacie; bo ja żyję, i wy żyć będziecie. |
| 20 | W on dzień wy poznacie, żem ja jest w Ojcu moim, a wy we mnie, i ja w was. |
| 21 | Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten jest, który mię miłuje; a kto mię miłuje, będzie go też miłował Ojciec mój; i ja go miłować będę, i objawię mu siebie samego. |
| 22 | Powiedział mu Judasz, nie on Iszkaryjot: Panie! cóż jest, że się nam objawić masz, a nie światu? |
| 23 | Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Jeźli mię kto miłuje, słowo moje zachowywać będzie; i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, a mieszkanie u niego uczynimy. |
| 24 | Kto mię nie miłuje, słów moich nie zachowywuje; a słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale onego, który mię posłał, Ojca. |
| 25 | Tomci wam powiedział, u was mieszkając. |
| 26 | Lecz pocieszyciel on, Duch Święty, którego pośle Ojciec w imieniu mojem, onci was nauczy wszystkiego, i przypomni wam wszystko, comkolwiek wam powiedział. |
| 27 | Pokój zostawuję wam, pokój on mój daję wam; nie jako daje świat, ja wam daję; niechże się nie trwoży serce wasze, ani się lęka. |
| 28 | Słyszeliście, żem ja wam powiedział: Odchodzę, i zaś przyjdę do was. Gdybyście mię miłowali, wżdybyście się radowali, żem rzekł: Idę do Ojca; bo Ojciec mój większy jest niż ja. |
| 29 | I terazem wam powiedział, przedtem niż się to stanie, żebyście gdy się to stanie, uwierzyli. |
| 30 | Już dalej z wami wiele mówić nie będę; albowiem idzie książę świata tego, a we mnie nic nie ma; |
| 31 | Ale iżby poznał świat, że miłuję Ojca, a jako mi rozkazał Ojciec, tak czynię. Wstańcież, pójdźmy stąd. |
| 1 | Jam jest ona winna macica prawdziwa, a Ojciec mój jestci winiarzem. |
| 2 | Każdą latorośl, która we mnie owocu nie przynosi, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby obfitszy owoc przyniosła. |
| 3 | Już wy jesteście czystymi, dla słów, którem do was mówił. |
| 4 | Mieszkajcież we mnie, a ja w was; jako latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeźli nie będzie trwała w winnej macicy, także ani wy, jeźli we mnie mieszkać nie będziecie. |
| 5 | Jam jest winna macica, a wyście latorośle; kto mieszka we mnie, a ja w nim, ten przynosi wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. |
| 6 | Jeźliby kto nie mieszkał we mnie, precz wyrzucony będzie jako latorośl, i uschnie; i zbiorą je i na ogień wrzucą, i zgoreje. |
| 7 | Jeźli we mnie mieszkać będziecie i słowa moje w was mieszkać będą, czegobyściekolwiek chcieli, proście, a stanie się wam. |
| 8 | W tem będzie uwielbiony Ojciec mój, kiedy obfity owoc przyniesiecie, a będziecie moimi uczniami. |
| 9 | Jako mię umiłował Ojciec, tak i ja umiłowałem was; trwajcież w miłości mojej. |
| 10 | Jeźli przykazania moje zachowacie, trwać będziecie w miłości mojej, jakom i ja zachował przykazania Ojca mego i trwam w miłości jego. |
| 11 | Tomci wam powiedział, aby wesele moje w was trwało, a wesele wasze było zupełne. |
| 12 | Toć jest przykazanie moje, abyście się społecznie miłowali, jakom i ja was umiłował. |
| 13 | Większej miłości nad tę żaden nie ma, jedno gdyby kto duszę swoję położył za przyjacioły swoje. |
| 14 | Wy jesteście przyjaciele moi, jeźli czynić będziecie, cokolwiek ja wam przykazuję. |
| 15 | Jużci was dalej nie będę zwał sługami; bo sługa nie wie, co czyni pan jego; leczem was nazwał przyjaciółmi, bo wszystko, comkolwiek słyszał od Ojca mego, oznajmiłem wam. |
| 16 | Nie wyście mnie obrali, alem ja was obrał; i postanowiłem, abyście wyszli i przynieśli owoc, a owoc wasz aby trwał, i o cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu mojem, żeby wam dał. |
| 17 | Toć wam przykazuję, abyście się społecznie miłowali. |
| 18 | Jeźli was świat nienawidzi, wiedzcie, żeć mię pierwej, niżeli was, miał w nienawiści. |
| 19 | Byście byli z świata, świat, co jest jego, miłowałby; lecz iż nie jesteście z świata, alem ja was wybrał z świata, przetoż was świat nienawidzi. |
| 20 | Wspomnijcie na słowo, którem ja wam powiedział: Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeźlić mię prześladowali, i was prześladować będą; jeźli słowa moje zachowywali, i wasze zachowywać będą. |
| 21 | Aleć wam to wszystko czynić będą dla imienia mego, iż nie znają onego, który mię posłał. |
| 22 | Bym był nie przyszedł, a nie mówił im, nie mieliby grzechu; lecz teraz nie mają wymówki z grzechu swego. |
| 23 | Kto mnie nienawidzi, i Ojca mego nienawidzi. |
| 24 | Bym był tych uczynków nie czynił między nimi, których żaden inszy nie czynił, grzechu by nie mieli; lecz teraz i widzieli i nienawidzili i mnie, i Ojca mego. |
| 25 | Ale iżby się wypełniło słowo, które jest w zakonie ich napisane: Że mię darmo mieli w nienawiści. |
| 26 | A gdy przyjdzie on pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który od Ojca przychodzi, on o mnie świadczyć będzie. |
| 27 | Ale i wy świadczyć będziecie; bo ze mną od początku jesteście. |
| 1 | Tomci wam powiedział, abyście się nie gorszyli. |
| 2 | Wyłączać was będą z bóżnic; owszem przyjdzie godzina, że wszelki, który was zabije, będzie mniemał, że Bogu posługę czyni. |
| 3 | A toć wam uczynią, iż nie poznali Ojca ani mnie. |
| 4 | Alemci wam to powiedział, abyście gdy przyjdzie ta godzina, wspomnieli na to, żem ja wam opowiedział; a tegom wam z początku nie powiadał, bom był z wami. |
| 5 | Lecz teraz idę do onego, który mię posłał, a żaden z was nie pyta mię: Dokąd idziesz? |
| 6 | Ale żem wam to powiedział, smutek napełnił serce wasze. |
| 7 | Lecz ja wam prawdę mówię, wamci to pożyteczno, abym ja odszedł; bo jeźli ja nie odejdę, pocieszyciel on nie przyjdzie do was, a jeźli odejdę, poślę go do was. |
| 8 | A on przyszedłszy, będzie karał świat z grzechu i z sprawiedliwości, i z sądu; |
| 9 | Z grzechu mówię, iż nie uwierzyli we mnie; |
| 10 | Z sprawiedliwości zasię, iż do Ojca mego idę, a już mnie więcej nie ujrzycie; |
| 11 | Z sądu, iż książę tego świata już jest osądzony. |
| 12 | Mamci wam jeszcze wiele mówić, ale teraz znieść nie możecie. |
| 13 | Lecz gdy przyjdzie on Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i przyszłe rzeczy wam opowie. |
| 14 | On mię uwielbi; bo z mego weźmie, a opowie wam. |
| 15 | Wszystko, co ma Ojciec, moje jest; dlategom rzekł: Że z mego weźmie, a wam opowie. |
| 16 | Maluczko, a nie ujrzycie mię, i zasię maluczko, a ujrzycie mię; bo ja idę do Ojca. |
| 17 | Mówili tedy niektórzy z uczniów jego między sobą: Cóż to jest, co nam mówi: Maluczko, a nie ujrzycie mię, i zasię maluczko, a ujrzycie mię, a iż ja idę do Ojca? |
| 18 | Przetoż mówili: Cóż to jest, co mówi: Maluczko? Nie wiemy, co mówi. |
| 19 | Tedy Jezus poznał, że go pytać chcieli, i rzekł im: O tem się pytacie między sobą, żem rzekł: Maluczko, a nie ujrzycie mię, i zasię maluczko, a ujrzycie mię. |
| 20 | Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Że wy będziecie płakać i narzekać, a świat się będzie weselił; wy smutni będziecie, ale smutek wasz obróci się wam w wesele. |
| 21 | Niewiasta gdy rodzi, smutek ma, bo przyszła godzina jej; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta uciśnienia, dla radości, iż się człowiek na świat narodził. |
| 22 | I wy teraz smutek macie; ale zasię ujrzę was, a będzie się radowało serce wasze, a radości waszej nikt nie odejmie od was. |
| 23 | A dnia onego nie będziecie mnie o nic pytać. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu mojem, da wam. |
| 24 | Dotąd o niceście nie prosili w imieniu mojem; proścież, a weźmiecie, aby radość wasza była doskonała. |
| 25 | Tomci wam przez przypowieść mówił; ale idzie godzina, gdy już dalej nie przez przypowieści mówić wam będę, ale jawnie o Ojcu moim oznajmię wam. |
| 26 | W on dzień w imieniu mojem prosić będziecie; a nie mówię wam: Iż ja będę Ojca prosił za wami; |
| 27 | Albowiem sam Ojciec miłuje was, żeście wy mię umiłowali i uwierzyliście, żem ja od Boga przyszedł. |
| 28 | Wyszedłem od Ojca, a przyszedłem na świat; i zasię opuszczam świat, a idę do Ojca. |
| 29 | Rzekli mu uczniowie jego: Oto teraz jawnie mówisz, a żadnej przypowieści nie powiadasz; |
| 30 | Teraz wiemy, że wszystko wiesz, a nie potrzebujesz, aby cię kto pytał; przez to wierzymy, żeś od Boga wyszedł. |
| 31 | Odpowiedział im Jezus: Teraz wierzycie. |
| 32 | Oto przyjdzie godzina; owszem już przyszła, że się rozproszycie każdy do swego, a mię samego zostawicie; lecz nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną. |
| 33 | Tomci wam powiedział, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie; ale ufajcie, jam zwyciężył świat. |
| 1 | To powiedziawszy Jezus, podniósł oczy swoje w niebo i rzekł: Ojcze! przyszła godzina, uwielbij Syna twego, aby też i Syn twój uwielbił ciebie. |
| 2 | Jakoś mu dał moc nad wszelkiem ciałem, aby tym wszystkim, któreś mu dał, dał żywot wieczny. |
| 3 | A toć jest żywot wieczny, aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa. |
| 4 | Jam cię uwielbił na ziemi, i dokończyłem sprawę, którąś mi dał, abym ją czynił. |
| 5 | A teraz uwielbij mię ty, Ojcze! u siebie samego tą chwałą, którąm miał u ciebie, pierwej, niżeli świat był. |
| 6 | Objawiłem imię twoje ludziom, któreś mi dał z świata; toć byli i dałeś mi je, i zachowali słowa twoje. |
| 7 | A teraz poznali, iż wszystko, coś mi dał, od ciebie jest. |
| 8 | Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im; a oni je przyjęli, i poznali prawdziwie, iżem od ciebie wyszedł, a uwierzyli, żeś ty mię posłał. |
| 9 | Jać za nimi proszę, a nie za światem proszę, ale za tymi, któreś mi dał; bo twoi są. |
| 10 | I wszystko moje jest twoje, a twoje moje, i uwielbionym jest w nich. |
| 11 | A nie jestem więcej na świecie, ale oni są na świecie, a ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj je w imieniu twojem, któreś mi dał, aby byli jedno, jako i my. |
| 12 | Gdym z nimi był na świecie, jam je zachował w imieniu twojem, któreś mi dał; strzegłem ich i żaden z nich nie zginął, tylko on syn zatracenia, żeby się Pismo wypełniło. |
| 13 | Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli radość moję doskonałą w sobie. |
| 14 | Jam im dał słowo twoje, a świat je miał w nienawiści; bo nie są z świata, jako i ja nie jestem z świata. |
| 15 | Nie proszę, abyś je wziął z świata, ale abyś je zachował ode złego. |
| 16 | Nie sąć z świata, jako i ja nie jestem z świata. |
| 17 | Poświęć je w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. |
| 18 | Jakoś ty mię posłał na świat, tak i ja posyłam je na świat. |
| 19 | A ja poświęcam samego siebie za nich, aby i oni poświęceni byli w prawdzie. |
| 20 | Nie tylko za tymi proszę, lecz i za onymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię; |
| 21 | Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze! we mnie, a ja w tobie; aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał. |
| 22 | A ja tę chwałę, którąś mi dał, dałem im, aby byli jedno, jako my jedno jesteśmy; |
| 23 | Ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonałymi w jedno, a iżby poznał świat, żeś ty mię posłał, a iżeś je umiłował, jakoś i mię umiłował. |
| 24 | Ojcze! któreś mi dał, chcę, abym gdziem ja jest, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moję, którąś mi dał; albowiemeś mię umiłował przed założeniem świata. |
| 25 | Ojcze sprawiedliwy! i świat cię nie poznał; alem ja cię poznał, a i ci poznali, żeś ty mię posłał. |
| 26 | I uczyniłem im znajome imię twoje i znajome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była, a ja w nich. |
