15 | Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie. |
16 | I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką. |
17 | Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie? |
18 | Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy? |
19 | Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz. |
20 | I rzekł im: Czyjże to obraz i napis? |
21 | Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu. |
22 | To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli. |