1 | A gdy minął sabat, Maryja Magdalena, i Maryja, matka Jakóbowa, i Salome, nakupiły wonnych rzeczy, aby przyszedłszy namazały go. |
2 | A bardzo rano pierwszego dnia po sabacie przyszły do grobu, gdy weszło słońce. |
3 | I mówili do siebie: Któż nam odwali kamień ode drzwi grobowych? |
4 | (A spojrzawszy ujrzały, iż był kamień odwalony;) bo był bardzo wielki. |
5 | I wszedłszy w grób, ujrzały młodzieńca, siedzącego na prawicy, odzianego szatą białą; i ulękły się, |
6 | Ale im on rzekł: Nie lękajcie się; Jezusa szukacie onego Nazareńskiego, który był ukrzyżowany; wstał z martwych, nie masz go tu; oto miejsce, gdzie go było położono. |
7 | Ale idźcie, a powiedzcie uczniom jego, i Piotrowi, że was uprzedza do Galilei; tam go oglądacie, jako wam powiedział. |
8 | A wyszedłszy prędko, uciekły od grobu: albowiem zdjęło je drżenie i zdumienie, a nikomu nic nie powiadały; bo się bały. |
9 | A Jezus, gdy zmartwychwstał raniuczko pierwszego dnia po sabacie, ukazał się naprzód Maryi Magdalenie, z której był wygnał siedm dyjabłów. |
10 | A ona szedłszy, opowiedziała tym, co z nim bywali, którzy się smucili i płakali. |
11 | A oni usłyszawszy, iż żyje, a iż jest widziany od niej, nie wierzyli. |
12 | Potem się też dwom z nich idącym ukazał w innym kształcie, gdy szli przez pole. |
13 | A ci szedłszy opowiedzieli drugim; i tym nie uwierzyli. |
14 | Na ostatek się też onym jedenastu wespół siedzącym ukazał, i wyrzucał im na oczy niedowiarstwo ich, i zatwardzenie serca, iż tym, którzy go widzieli wzbudzonego, nie wierzyli. |
15 | I rzekł im: Idąc na wszystek świat, każcie Ewangieliję wszystkiemu stworzeniu. |
16 | Kto uwierzy, a ochrzci się, zbawion będzie; ale kto nie uwierzy, będzie potępion. |
17 | A znamiona tych, co uwierzą, te naśladować będą: W imieniu mojem dyjabły wyganiać będą, nowemi językami mówić będą; |
18 | Węże brać będą, a choćby co śmiertelnego pili, nie zaszkodzi im; na niemocne ręce kłaść będą, a dobrze się mieć będą. |
19 | A tak Pan przestawszy z nimi mówić, wzięty jest do nieba, i usiadł na prawicy Bożej. |
20 | A oni wyszedłszy kazali wszędy, a Pan im pomagał, i słowa ich potwierdzał przez cuda, które czynili. |